Помеѓу песните на Кочо Рацин, напишани на македонски, но кои не влегле во „Бели мугри“, има една која носи наслов „До еден работник”. Објавена е 1936 година во загрепското списание „Књижевник”. Нејзината последна строфа (денес по малку наивна во својата директност, но тогаш сосема во духот на борбениот експресионизам од лева провениенција) гласи: О, братко! Плукни на таков живот! Со браќата твои, со маката ваша, сонете го овој свет и нов направете – братски! Александар Спасов, нашиот најзначаен рацинолог, ја преобјавува оваа песна во книгата „Кочо Рацин – Стихови и проза“ (1954) со исправени печатни грешки. Во белешките на крајот...
Книгата на Влада Урошевиќ „Viola arsenica; белешки за поезијата (1959 – 2019) наскоро во издание на Готен
